Waarom Nederlanders fietsen en Vlamingen liever de auto pakken

Mobiliteit is wat ons scheidt

De Vlaming blijft een echte autotijger, zo blijkt uit recent onderzoek. De wagen blijft veruit het populairste vervoermiddel. De NMBS heeft het nakijken, want bijna 90% van de Vlamingen neemt 'bijna nooit' de trein. 'We zijn gewoontedieren,' concludeert Davy Janssens van de Universiteit Hasselt.

De Vlaming en zijn auto zijn onafscheidelijk. Met een echtscheidingspercentage van 71% mag België zich Europees koploper noemen in verbroken huwelijken. Aan zijn auto blijft de Vlaming echter eeuwig trouw. Zelfs voor een ritje van één kilometer trapt hij met liefde het gaspedaal in, zo blijkt uit het nieuwe Onderzoek Verplaatsingsgedrag.

Ritje naar de bakker

Het onderzoek werd uitgevoerd in opdracht van de Vlaamse administratie Mobiliteit. In de periode van januari 2017 t/m januari 2018 mochten 1.600 Vlamingen vragen beantwoorden over hun transportvoorkeuren. Uit de resultaten blijkt dat de Vlaming maar wat graag naar de autosleutels grijpt, zelfs voor een ritje naar de bakker twee straten verderop. 'We kiezen altijd weer voor de weg van de minste weerstand: die waarvoor we ons het minste moeten inspannen, omdat we hem gewoon zijn', verklaart Davy Janssens.

Waarom is de Vlaming met geen stok de auto uit te krijgen? Zelfs als dat betekent dat hij eindeloos in de file moet staan, smalle straatjes blokkeert en geen parkeerplaats kan vinden? Voor een Nederbelg als ik is dat een interessante vraag. Want wat is er heerlijker dan op de fiets te springen en de zon te zien opkomen boven de velden? Of een wandeling te maken door een stad die langzaam ontwaakt? Het is niet alleen mentaal genieten, maar draagt ook nog eens bij aan je fysiek welzijn.

Ik besloot mijn vraag voor te leggen aan de facebookgebruikers. Pieter Severius meldde dat het stijgende aantal bedrijfswagens weleens de boosdoener zou kunnen zijn. Kreeg in 2015 nog 24,7 procent van de werknemers een bedrijfswagen, in 2018 was dat al 29 procent. Een beetje werkgever pakt blijkbaar uit met extralegale voorwaarden. En hoe kun je de Vlaming beter in beweging krijgen dan met een auto?

Hollanders

Maar ik ben een doorgewinterde cyclofiel. Tot mijn verrassing sta ik niet alleen, want spontaan meldt zich een geestverwante. 'Ik heb een bedrijfswagen met tankkaart maar laat die graag staan om elke dag tien kilometer naar het werk te fietsen,' schrijft Maaike. 'Ik kan het alleen maar aanbevelen. Mijn fysieke en mentale gezondheid waren nooit beter!'

Dat klinkt alvast enthousiast. Na Maaike melden zich twee andere cyclofielen. En wat blijkt? Het zijn weeral die Hollanders. Nederbelg Martine woont in Wallonië en brengt haar achtjarige dochter op oerdegelijke Nederlandse fietsen naar een Waalse school. 'Ze is echt de enige!' klinkt het verbouwereerd. 'En mensen hebben altijd veel bewondering voor haar, alsof het heel speciaal is, tweeëneenhalve kilometer naar school fietsen.'

Amber kwam op vijfjarige leeftijd in België wonen, heeft altijd gefietst en doet dat nu nog steeds. 'Je maakt het jezelf zoveel moeilijker als je in het centrum van Antwerpen alles met de auto doet,' schrijft ze. 'Toch ben ik bijna de enige met een fiets in de vriendengroep. En dan zijn ze pissig dat ik zelf met de fiets ergens heen ga en zij het openbaar vervoer moeten nemen, waardoor ze dubbel zo lang onderweg zijn. I dont care. Ik besluit om mijn leven makkelijker te maken met een fiets. Als zij van een brug afspringen doe ik dat toch ook niet.'

Kamikazerijden

Goed punt, Amber. Zo groot als mijn passie is voor de fiets, zo geducht is hij onder Vlamingen. Hoe vaak krijg ik niet de vraag of ik wel een valhelm en een fluo-hesje draag? Weer anderen kunnen er niet over uit hoe sportief het is om dagelijks 16 km af te leggen. Een enkeling stelt alle soorten wielertoeristen moeiteloos op één lijn en ziet overal kamikazerijders. Wil België een echt fietsland worden, dan is volgens Dominica vooral de fietsinfrastructuur aan herziening toe: 'Fietsen is nu vaak kamikaze'.

De Vlaming blijft trouw aan het gaspedaal; de Hollander aan zijn fietspedalen. Mobiliteit is wat ons scheidt. Nederlandse baby's worden nog net niet geboren met een zeemleren luier om, maar daarmee is ook alles gezegd. Nederland telt meer fietsen dan inwoners. Dat cyclofilisme, vrees ik, raak je nooit meer kwijt.