Een jurkje van Zeeman als stout geheim

Ik woon in een voormalig dorp dat is ingelijfd bij de stad Antwerpen. De trotse kerktoren torent uit boven een klein centrum, waar welgeteld één kledingwinkel te vinden is: de Zeeman. Eigenlijk is het een beetje een vreemde winkel. De Zeeman wordt openlijk gehaat, maar stiekem geliefd. Laatst kocht ik er een jurkje.

Ja, laat ik het maar toegeven. Soms slenter ik onder de knalblauwe letters door en werp ik een haastige bik op de vele bakken met textiel. Ik gris er een paar herensokken uit of graaf in de stapel naar jongensonderbroeken maat 134. Allemaal praktische zaken zonder veel verleidingskracht. Maar de weekaanbieding, dat is toch een ander verhaal. Soms hangt er bij de ingang zowaar een alleraardigst jurkje te wapperen.

Verleidelijk jurkje

Het overkwam me de afgelopen week. Al bij de ingang lonkte het gestreepte jurkje me verleidelijk toe. Er hing een prijskaartje aan van EUR 7,99. Een kort moment streelde ik met mijn hand over de stof. Comfortabele tricot. “Best een leuk ding,” dacht ik. “Hoe zou dat kleedje me staan?” Ik dwong mezelf om door te lopen. Terwijl ik mijn ogen over de sportsokken liet glijden, probeerde ik mijzelf tot de orde te roepen. “Dat kan nooit kwaliteit zijn.” En: “Je kunt het niet passen, aan dat hangertje ziet het er nog goed uit, maar straks hangt het als een zak rond je lichaam.”

Toch liet het jurkje mij niet los. Nadat ik al tientallen sokken had gezien, hing het daar nog altijd. In precies de juiste maat ook nog eens een keer. Hoe zou ik mij voelen als ik de winkel zou verlaten mét herensportsokken, maar zonder jurkje, vroeg ik me af. En wat als ik een volgende keer terug zou keren en mijn maat was verdwenen?

Er bestond eigenlijk maar één uitweg: langs de kassa. Besmuikt groette ik de verkoopster, stak ik mijn kaart in de gleuf en rekende EUR 7,99 af. Nog diezelfde avond complimenteerde manlief mij met dat leuke kleedje. De dag daarop regende het zowaar complimenten.

Marginalen

Het heeft iets fouts: in de weekaanbieding van Zeeman op een zakenlunch verschijnen. Dat maakt de Zeeman op de hoek tot het best bewaarde geheim van veel mannen en vrouwen. In een Zeeman kun je volstrekt veilig over straat. De kans dat iemand anders het lef heeft om precies hetzelfde aan te trekken, is minimaal (dit in tegenstelling tot de H&M). Ook zullen maar weinig mensen toegeven dat ze jouw jurkje daar hebben zien hangen. De gedachte dat alleen marginalen hun kleding bij Zeeman kopen, is immers een langgekoesterde mythe.

Maar ik heb twee masters en toch begaf ik me gisteren in een Zeeman-jurkje naar mijn kantoor in Merksem. Met een donkerblauw colbert erover en een hakje erbij zag het er zelfs verrassend geloofwaardig uit. Tijdens de lunchpauze ging ik op zoek naar een voedzame salade. Achter de deur van de Carrefour To Go was het aardedonker. Even verderop, bij de Zeeman, brandde wel licht. Omdat mijn vingers wit wegtrokken van de kou besloot ik de warme winkel binnen te stappen. Meteen werd ik door de verkoopster getrakteerd op een gulle lach.

“Wat een vriendelijke ontvangst,” dacht ik nog. Maar toen zag ik het pas. Rechts van mij, aan de muur prijkte het jurkje. Mijn jurkje. Ik was er gloeiend bij; er was geen weg terug. Onhandig wurmde ik mijn betaalkaart in de gleuf en rekende een paar sportsokken af. Ze gaf me een knipoog, als teken dat ik de winkel weer veilig kon verlaten. Het jurkje zou voor altijd een stout geheim tussen ons blijven.

Wist je dat...

.. Zeeman qua duurzaamheid een C-label heeft behaald? De textielgigant scoort hiermee beter dan modeketens als Vila, Esprit en Vero Moda. Lees hier meer over de duurzaamheidsresultaten van Zeeman.

Kelly Keasberry is freelance journalist en copywriter.