Stille tijd nemen is niet vanzelfsprekend in een wereld boordevol
prikkels. Je sluit je deur, vouwt je handen, zoekt naar de juiste woorden… om
tien minuten later alweer overspoeld te worden door je eigen gedachten en
agendapunten.
"Bidden is niet vanzelfsprekend,” aldus ds.
Margreet Klokke, predikant in de Nederlandse stad Leiden. “Veel mensen hebben
er een vertekend beeld bij.” Ter ere van haar afsluiting als predikant van de
Kloosterkerk in Den Haag schreef ze het boekje Een brug van fluweel.
Stenen constructie
Als predikant zag Klokke veel mensen worstelen met dezelfde vraag: hoe kun je bidden tot iemand die er
niet is? “Er is in wezen geen sprake van afstand,” meent Klokke. “Die is er
alleen in de beleving van de mens. Die is er alleen doordat de mens elke keer
weer afstand neemt van God.” Enerzijds heeft de mens het verlangen om in het paradijs
te leven, anderzijds is de mens ook geneigd om zich los te maken. Om zijn eigen
gang te gaan, zelf te willen kiezen tussen goed en kwaad. Net zoals Adam dat deed,
de eerste mens in het Bijbelboek Genesis.
Die losmaking schept afstand. Met
als gevolg dat bidden soms op een harde stenen constructie gaat lijken. Wie
pech heeft staat met betonblokken voor een afgrond. De andere oever lijkt mijlenver weg. Hoe kun je zo’n afstand overbruggen?
Slakkenhuis
Klokke vergelijkt het met
een slak die uit zijn slakkenhuis komt. “De meesten van ons leven ik-centrisch.
Een groot deel van de tijd ben je bezig je leven te controleren, te beheersen,
je de dingen toe te eigenen, in je eigen denkwereld te passen. Je leeft vanuit
de zorg om je zelf.” Op zich is daar niets mis mee. Het gevolg is wel dat je
in jezelf terugtrekt, zoals een slak in zijn slakkenhuis. “Vader zeggen is
opengaan, je slakkenhuis uitkomen,” aldus Klokke. “Het is jezelf
verliezen, weer kind worden, geen controle willen hebben, ontvankelijk worden
en open. Vader zeggen is een soort geboorte.”
Brug van fluweel
De Poolse schrijver Czeslaw Milosz
(1911-2014) beschreef het gebed als volgt: “Je vraagt me: hoe bidden tot iemand
die er niet is? Ik weet alleen dat het gebed een brug bouwt van fluweel waarop
wij verend lopen, als op een trampoline.”

Het resultaat is een
gebedenboekje dat op geen enkel nachtkastje mag ontbreken. Ideaal voor stille
tijd, meditatie en Lectio Divina,
maar zeker ook als inspirerend geschenk voor de feestdagen.
Reacties
Een reactie posten