De straat is al dagenlang afgezet. Telkens als ze haar gaspedaal intrapt, ergert ze zich eraan. Om fatsoenlijk met je auto naar je werk te komen, moet je over de stoep rijden. En dat enkel en alleen voor zo'n stomme verkeersdrempel. Wie heeft dat bedacht?
"Ik neem gewoon deze route", fluistert ze tegen het gezicht in haar spiegeltje. "Ik laat me niet kisten, wat denken die gasten wel?" In de verte doemen de verkeersborden op. Een rond stopbord en een rood-wit verkeershek. Abrupt drukt ze op het rempedaal, trekt ze de handrem aan en stapt ze uit. Die onnozele verkeersborden, ze zal ze wel even wegslepen. Terwijl de motregen in haar gezicht slaat, gaat ze recht op haar doel af. Een blonde dame op oorlogspad.
Terwijl ze zo aan het slepen is, haar zwarte BMW intussen knipogend toekijkend, hoort ze een stem. Ze schrikt op. Een jonge man staart haar verontwaardigd aan. "Hé, wat moet dat?" Diep in haar lichaam borrelt de verontwaardiging op, vanuit haar buik naar haar keel vloeit een gloeiende stroom lava. De vrouw bijt op haar lip en werpt de man een ferme blik toe. "Ik kan nergens meer door," zegt ze vastberaden, "en ik moet naar mijn werk".
De man begint te briesen. Of ze zich wel realiseert dat ze zijn stoep verpest? Dat de gaten er nu al in staan? En hoe veilig is het als zijn kinderen de voordeur uitkomen, en op een haar na gegrepen worden door die asociale zwarte BMW? Haar blonde haar sliert om haar gezicht, nat van de regen. Inwendig vloekt ze. Ter hoogte van haar slapen zwellen dikke aderen op, ongetwijfeld even rood als de vlekken in haar nek. Haar hoofd moet onderhand zo rood zijn als een tomaat. En die tomaat staat nu op het punt uit elkaar te spatten.
Ze richt zich op. Ferm, als een gorilla met brede schouders. Hij moest eens weten wie hij tegenover zich heeft. Wie betaalt hier de meeste wegenbelasting? Wie kan hier nooit een plekje vinden? Wie moet altijd opzij voor die armzalige zwakke weggebruikers, die maar rondslingeren en nooit uitkijken? Briesend laat ze hem weten dat zij de overheid aan haar kant heeft. "Ik heb de goedkeuring van de gemeente Antwerpen!", schreeuwt ze, "ik sta in mijn recht als ik de borden wegsleep en over de stoep rijd!".
Zo, die wit-rode santekraam is weg. Ze stapt in, vastbesloten om een flinke dot gas te geven. De man geeft zich echter niet snel gewonnen en sleept het bord opnieuw voor de auto. Er zit niets anders op dan maar te keren, want de barrière omver rijden zou haar lak beschadigen. Nadat ze de auto in de eerstvolgende straat heeft geparkeerd, keert ze terug. Op nog hogere poten dit keer, want nu is haar kapsel helemaal naar de gallemiezen. Het kost tonnen haarspray om dat weer goed te krijgen.
Even later doet ze haar verhaal aan de politie. Nu weten die agenten eindelijk ook hoe het zit. Dat ze geluisterd hebben, blijkt als de volgende dag het bord weg is. Triomfantelijk trapt ze nog eens extra het gaspedaal in. Vliegen over een verkeersdrempel is eigenlijk best lekker. Zeker als je in een zwarte BMW zit en weet dat je haar goed zit.
Reacties
Een reactie posten