Omdat de Bijbel het zegt

Nederig buigt de man zijn hoofd. “Heer,” bidt hij, “laat mijn zoon niet opgroeien tot een nicht en mijn dochter tot een slet.” Zijn gebed verwoordt de angst van veel christelijke Amerikaanse ouders. Leert de Bijbel immers niet dat homoseksualiteit een gruwel is? Toch komt het zelfs in de vroomste families voor. In de documentaire For The Bible tells me so legde Daniel Karslake de tweestrijd vast van vijf christelijke families die elk op hun eigen manier te maken krijgen met homoseksualiteit.

De Bijbel is duidelijk over homoseksualiteit, zo klinkt het nog unaniem aan het begin van de reportage. Homoseksualiteit is een zonde; de King James Bible gebruikt zelfs het woord gruwel. Met homoseksuele gevoelens is op zich niets mis, zolang je ze maar niet in de praktijk brengt. Chrissy Giphardt verwoordt het als volgt: “Je kunt nooit gay zijn zonder naar de hel te gaan.” Met die zekerheid groeide ze op. Totdat zij haar ware lesbische aard ontdekte. Toen stortte het veilige kaartenhuis van haar katholieke jeugd in elkaar.

Stomp in de maag

Dit overkwam ook Gene Robinson. Hij was getrouwd met een vrouw voor wie hij niet de man kon zijn die hij had willen zijn. Hoewel het huwelijk twee dochters had voortgebracht, ontbrak elke intimiteit. Altijd was hem voorgehouden dat homoseksualiteit een keuze was, maar dat veranderde niets aan zijn innerlijk. Ondanks zijn fijne gezin worstelde hij nog altijd met homoseksuele gevoelens.

We zien ook de moeder van Anna Louise, die een brief voorleest die zij schreef aan haar lesbische dochter. Zij spreekt daarin van “the gay-thing”, “verspilling” en zweert dit nooit te zullen accepteren. Hoewel de brief wordt afgesloten met ‘Love, mom’ is de toonzetting even kil als een ijzige douche op een februaridag.

Is homoseksualiteit een keuze?

Veel fundamentalistische christenen in Amerika geloven dat homoseksualiteit een levensstijl is; een keuze die elk moment veranderd kan worden. Maar klopt dat wel? Gay transforming ministries blijken allesbehalve een wondermiddel. Ook blijkt uit de documentaire dat hoe meer jongens een moeder krijgt, hoe groter de kans is dat haar lichaam bij elke vrucht een beetje meer antistoffen aanmaakt tegen de ‘mannelijke indringer’. Met als gevolg dat de keten van testosteronprocessen verstoord wordt, en dat zich een vrouwelijker brein ontwikkelt. Jongste zonen zouden daardoor een relatief grotere kans lopen om homoseksueel te zijn dan hun grotere broers.

Christelijk-fundamentalistische karikatuur

De moeder van Anna-Louise

Wat opvalt, is dat de geportretteerde fundamentalistische christenen er een nogal reductionistische visie op homoseksualiteit op nahouden. Vaak herleiden ze homoseksualiteit tot een seksuele daad. Of, anders gezegd: ze focussen zich louter op wat er tussen de lakens gebeurt. Dit blijkt een vruchtbare voedingsbodem te zijn voor een karikatuur. De angst verdwijnt vaak wanneer homo's ook gewoon mensen blijken te zijn. Een vader verwoordt het als volgt: “God heeft hem zo gemaakt, en wij hebben geleerd om dat te accepteren”.

Verspilling van zaad

En de Bijbel dan? Een joodse rabbijn legt uit dat de homoseksuele praktijk die in meerdere teksten zo wordt verfoeid, betrekking had op mannen die hun zaad verspilden. Mannen zoals Onan hadden tot taak om het volk voort te zetten. In plaats daarvan kozen zij ervoor om seks te hebben op een vruchteloze manier. Ook Sodom en Gomorra, Bijbelse steden die van oudsher als bolwerken van zonde gelden, vielen door hun ongastvrijheid. De bewoners verwierpen hun naaste. De grootste gruwel van deze stad was niet homoseksualiteit, maar terreur en de afwezigheid van liefde.

De moed om lief te hebben

For the Bible tells me so is een indringende documentaire die een inkijkje geeft in het leven van vijf ouderparen. Stuk voor stuk toegewijde ouders die gebukt gaan onder een diepe verscheurdheid tussen kerkelijke leerstellingen en de liefde voor hun kind. Het vergt weinig moed om met God hates fags-vlaggen te gaan staan zwaaien. Wat wel moed vergt is om je naaste lief te hebben, zeker als die soms onbegrijpelijke wegen gaat. Vijf families leren uiteindelijk liefhebben op een manier die elk dogma overstijgt.

Voor Anna Louise komt de film helaas te laat. De verwerping door haar eigen moeder bleek te zwaar voor haar om te kunnen dragen. Op dertigjarige leeftijd beroofde zij zichzelf van het leven. Pas vele jaren na haar dood zou haar moeder de waarheid ontdekken. De gevoelens van Anna waren  zoveel meer geweest dan een “gay-thing”, en haar geaardheid was allesbehalve een keuze. Want wie kiest er voor homoseksualiteit als je zo harteloos verworpen kunt worden? Vandaag strijdt haar moeder voor de rechten van gays en lesbiennes.

Met Gene Robinson liep het beter af. Zijn aanvankelijke huwelijk strandde door gebrek aan intimiteit. Na therapie zagen hij en zijn vrouw in dat ze elkaar moesten loslaten. Nadat zij de ringen teruggaven voor het oog van God, liet hij zich tot bisschop wijden in de katholieke Kerk. Zijn ouders zaten erbij en gloeiden van trots.

Gene Robinson